Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
ucalan — f. sif. Uzaqdan görünən, qalxan, yüksələn (uca bina, ağac və s. haqqında). <Sarxan> istər istəməz gözlərini dərədə qara zolaqlar kimi ucalan tüstüyə dikdi. M. Hüs.. // Havaya qalxan, yüksələn, havalanan. Ucalan təyyarə (balon) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
minarə — is. <ər.> Azan vermək üçün məscidlərin yanında və ya üstündə ucalan qüllə. <Molla Kazım:> Azançı Məşədi Səlimə deyin, çıxsın minarədə minacat çəksin. Ə. H.. Sübh açıla açılmaya məscidlərin minarələrindən sübh azanının səsi eşidilərdi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
minarə — ə. 1) azan vermək üçün məscidlərin yanında və ya üstündə ucalan qüllə; 2) mayak … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müşrif — ə. 1) səlcuqilər dövründə: vilayət müfəttişi; 2) bir şeyə yaxın olan; 3) hakim olan; yüksələn, ucalan; 4) köməkçi, müavin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəali — ə. yüksələn ucalan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəsaid — ə. .3 yüksələn, ucalan, qalxan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şamix — ə. 1) ucalan, yüksələn; 2) lovğa, təkəbbürlü; 3) məğrur, vüqarlı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ahəngdar — sif. <fars.> 1. Səsləri və ya rəngləri arasında uyğunluq (ahəng) olan; qulağa (gözə) xoş gələn, qulaqları (gözləri) oxşayan, gözəl səslənən; ahəngli, xoş, lətif. Ahəngdar səs. Ahəngdar şeir. Ahəngdar nəğmə. – Əncir ağacı altında inləyən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
canlı — sif. 1. Diri, sağ, yaşayan (ölü ziddi). Canlı orqanizm. Canlı hüceyrə. – Ucalan heykəl canlı bir insan kimi görünürdü. S. R.. // is. mənasında. Diri adam (heyvan), sağ adam (heyvan). Bu kəndə getsən, ancaq arvad, uşaq və qoca kişilərdən başqa bir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dopu — is. məh. Ağzı və dibi dar, qarnı isə gen, kiçik küpə şəklində saxsı qab. Dopuda yağ, qatıq, süzmə, bəkməz saxlanır. – . . Hardasa yaxındakı yastı bir dam üstündə dopu çalıb rəqs eləyən kiçik qızların gülüşləri, aşağıda sağ tərəfdəki «Təzəpir»… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göy — 1. is. 1. Yer üzünün üzərində mavi bir qübbə kimi görünən fəza, boşluq. Göydə buludlar üzür. Göydə ulduzlar sayrışır. Bu vaxt göydə bulud göründü. // Yer üzünü əhatə edən kainat boşluğu; ənginlik, hava. Bu halda sərayi şahibən göyə bir fişəng… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
